Jakiś czas temu brałem udział w konkursie na projekt szkoły językowej. Od razu napiszę: nie, nie wygrałem. Otrzymałem „zaszczytne” pierwsze wyróżnienie. Ale i tak uważam, że projekt jest całkiem ciekawy, więc postanowiłem, że wyciągnę go z otchłani mojego komputera i trochę się nim pochwalę. W sumie to taki „prawie” wygrany konkurs, prawda?
Motywem przewodnim projektu było „wszystkie języki świata”, a co za tym idzie literki, literki i literki. Z liter zbudowałem mapę, literki pojawiały się na podłodze, różne czcionki dekorowały ściany, a recepcja i pokoje oznaczane były napisami w wielu językach.
Moim ulubionym pomieszczeniem w szkole – jest poczekalnia dla dzieciaków, gdzie literki stały się małymi mebelkami. A dla spostrzegawczych – na ścianach w gabinecie dyrektora pojawia się mój ulubiony beton. Przyznajcie – pasuje.
Najwięcej frajdy miałem właśnie z literkami. Zależało mi na pewnej spontaniczności, ale też pewnej grze z odbiorcą, zabawie typografią. Te litery nie są do czytania. Są niby przypadkowe, ale mają ukryte znaczenie. Nie musisz go odkrywać, jak nie chcesz, ale szukanie takich „mrugnięć okiem” może być całkiem fajną zabawą.
Największym natomiast dla mnie plusem tego projektu było (poza wątpliwej wartości wyróżnieniem) fakt, że dowiedziałem się naprawdę dużo o formalnych wymogach projektów obiektów użyteczności publicznej, takich jak właśnie szkoły, materiałach ogniotrwałych i dźwiękoszczelnych itp. Później nie raz mi się ta wiedza przydała. W ogólnym rozrachunku – warto było.
Bardzo fajny projekt, piękne literki i super półki na książki.